تحلیل محیط سیاسی و اقتصادی کشور آلمان

سیاست و اقتصاد آلمان

در این بخش از سایت به مطالعه و بررسی محیط سیاسی و اقتصادی کشور آلمان می پردازیم.
با ما همراه باشید.

محیط اقتصادی آلمان

آلمان بخشی از اتحاد پولی منطقه یورو ( آبی تیره ) است ، و کشورهای آبی تیره تنها بازارهای مالی منطقه یورو هستند.
آلمان دارای یک بازار اقتصادی اجتماعی با نیروی کار مجرب ، موجودی سرمایه بزرگ ، سطح پایین فساد ، و سطح بالا از نوآوری است. آلمان بزرگ ترین اقتصاد ملی در اروپاست و هم چنین جزو چهار تولیدکننده بزرگ در سال ۲۰۰۹ است.

بخش خدمات ۷۱% از کل تولید ناخالص داخلی ، صنعت ۲۸% و کشاورزی ۱% است. به طور متوسط نرخ بیکاری در ماه مه در آلمان ۶٫۷% بوده است. عرضه نیروی کار نیز با کمبود روبرو بوده است و تعداد زیادی « کارگر مهمان » ( گاست آربایتر ” Gastarbeiter ” ) بویژه از ترکیه و یوگسلاوی سابق به کار گرفته شده اند.

از ۱۹۹۰ کمبود نیروی کار در غرب کشور با مهاجرت از شرق ، جمهوری دموکراتیک آلمان سابق ، نیز مواجه شده است. با این حال نرخ متوسط بیکاری در این کشور با افراد نیمه کار به دنبال کار تمام وقت گرفته شده است. نرخ بیکاری غیررسمی در این کشور در سال ۲۰۱۱ ۵٫۷% بوده است.

کشور آلمان در اتحادیه اروپا قانون تعیین می کند و آلمان مدافع سیاسی و اقتصادی اتحادیه اروپا است. آلمان سیاست های تجاری خود را به طور فزاینده ای در موافقت نامه اتحادیه اروپا تأیید می کند. آلمان واحد پولی مشترک اروپا ، یورو را از ۱ ژانویه سال ۲۰۰۲ معرفی کرده است.

سیاست های پولی آلمان را اعضای بانک مرکزی اروپا تعیین می کنند. دو دهه پس از اتحاد دو آلمان ، استانداردهای زندگی و درآمد سرانه به طور قابل ملاحظه بالا رفته است. نوسازی و یکپارچه سازی اقتصاد شرق آلمان یک فرایند طولانی مدت است که تا سال ۲۰۱۹ به طول می انجامد ، با انتقال سالانه از غرب به شرق بالغ به حدود ۸۰ میلیارد دلار برنامه ریزی شده است.

در ژانویه ۲۰۰۹ دولت آلمان تصویب طرح محرک اقتصاد ۵۰ میلیارد یورو برای محافظت بخش های مختلف از رکود و متعاقب آن افزایش بیکاری است. فرانکفورت یک مرکز مالی مهم و مقر بانک مرکزی اروپاست.

آلمان صادر کننده پیشرو کالا در سال های ۲۰۰۳ تا ۲۰۰۸ بود. از بین ۵۰۰ شرکت بزرگ دنیا « از لحاظ سرمایه » ۳۷تای آنها در آلمان می باشد.

ده شرکت برتر به ترتیب :

1. دایملر
2. فولکس واگن
3. آلیانتس « سودده ترین »
4. زیمنس
5. دویچه بانک « دوم در سودده »
6. آن
7. دویچه پست
8. دویچه تلکوم
9. مترو
10. ب آ اس اف

در این میان بیشترین تعداد کارمند برای دویچه پست و بوش است. از برندهای معروف آلمان می توان به مرسدس بنز ، ب ام و ، آدیداس ، پورشه ، فولکس واگن و نیوآ اشاره کرد. آلمان بسیاری از شرکت های کوچک و متوسط تخصصی خود را به رسمیت شناخته شده است. حدود ۱۰۰۰عدد از این نوع شرکت ه ، رهبران بازار جهانی در بخش خود هستند و دارای برچسب قهرمان پنهان هستند.

بخش های اقتصادی کشور آلمان

ذخایر طبیعی

سنگ آهن ، زغال سنگ ، لیگنایت (نوعی زغال سنگ قیردار) ، پتاس ، گاز طبیعی ، الوار ، اورانیوم ، مس ، نمک و نیکل

محصولات کشاورزی

ذرت ، گندم ، سیب زمینی ، چغندر ، جو ، میوه رازک ، انگور ، حبوبات ، گوشت و لبنیات

صنایع عمده

ذوب و تهیه آهن و فولاد ، معدن کاری ، وسایل برقی ، مواد شیمیایی ، کشتی سازی ، خودروسازی ، صنایع الکترونیکی ، ماشین سازی ، فرآوری مواد غذائی و نوشیدنی ، متالورژی ، منسوجات و مشتقات نفتی

اقلام عمده وارداتی

ماشین آلات ، مواد سوختی ، وسایل برقی ، تجهیزات حمل و نقل و مواد غذائی

اقلام عمده صادراتی

ماشین آلات ، مواد شیمیائی ، خودرو ، محصولات آهن و فولاد ، مواد غذائی ، وسایل الکترونیک و منسوجات

شرکای تجاری اصلی

فرانسه ، هلند ، انگلستان ، چین و امریکا

شاخص های اقتصادی در سال 2018

————-    سیاست و اقتصاد آلمان    ————-

محیط سیاسی آلمان

نظام سیاسی

سازماندهی دولتی بر پایهٔ قانون اساسی است. در رأس دولت رئیس‌جمهور قرار دارد که نقش وی نمادین است. رئیس حکومت صدراعظم است. وی تعیین‌کننده سیاست حکومتی است.

اعلامیه جهانی حقوق بشر رکن جدایی‌ناپذیر قانون اساسی آلمان است. ماده ۲۰ قانون اساسی نظام سیاسی ، آلمان را با مشخصه‌های دموکراتیک بودن ، اجتماعی بودن ، مبتنی بر قانون بودن و فدرال بودن معرفی می‌کند. قانون اساسی آلمان با باور به سکولاریسم ، هرگونه دخالت نهادهای مذهبی در حکومت را منع می‌کند.

قانون گذاری ، نظام دومجلسی

به غیر از مجلس فدرال ـ بوندس تاگ ( Bundestag ) ـ شورای فدرال ـ بوندس رات ( Bundesrat ) ـ که از نمایندگان دولت‌های ایالات تشکیل شده ، از منافع ایالات در قانونگذاری دفاع می‌کند.

صدر اعظم و وزیران

پارلمان مرکزی فدرال آلمان به نام بوندس‌تاگ صدراعظم را برمی‌گزیند. وی را پیش از انتخابات مجلس فقط می‌توان با «رأی عدم اعتماد سازنده» برانداخت. منظور از سازنده این است که مجلس باید جانشینی برای او داشته باشد و تا زمانی که مشخص نباشد چه کسی به جای او می‌نشیند، نمی‌توان او را برکنار کرد.

حکومت یا به اصطلاحی دیگر کابینه تشکیل شده‌است از صدر اعظم و وزیران. صدراعظم لزوماً عضو مجلس است، وزیران معمولاً از دل مجلس در می‌آیند، اما حتماً لازم نیست چنین باشد. صدراعظم در عمل قدرتمندترین مقام سیاسی است اما مقام تشریفاتی آن پس از رئیس‌جمهور و رئیس بوندس‌تاگ قرار دارد.

رئیس‌جمهور

رئیس‌جمهور توسط همایش اتحادیه (Bundesversammlung)، که آن را به فارسی اجلاس فدرال نیز گفته‌اند، انتخاب می‌شود. همایش اتّحادیه تشکیل شده‌است از کل نمایندگان بوندستاگ بعلاوهٔ به تعداد همینان، نمایندگان برگزیدگان مجلس‌های ایالتی. این برگزیدگان لزوماً عضو مجلس ایالتی یا سیاست ‌مدار رسمی نیستند، ممکن است مثلاً از چهره‌های فرهنگی و هنری باشند.

قوهٔ قضاییه

دادرسی به قصد رعایت حق نیرویی می‌طلبد که در قوهٔ قضاییه جمع است. بیان حق بر عهدهٔ قاضی است و امر قاضیان را قوهٔ قضاییه سامان می‌دهد. قضاوت یا تخصصی است یا عمومی در حد قانون اساسی. شاخه‌های تخصصی قضاوت در دادگاه کار، دادگاه امور اداری، دادگاه امور اجتماعی و دادگاه امور مالی تجسم می‌یابند.

قضاوت در عمومی‌ترین سطحش از نظر بررسی همخوانی تصمیمی، رأیی یا قانونی با قانون اساسی اتحادیه، بر عهدهٔ دادگاه فدرال قانون اساسی است که مرکز آن در کارلسروهه‌است. در کارلسروهه قاضیان تک تک قوانین مجلس را بررسی نمی‌کنند. آن قانونی بررسی می‌شود که شکایت شود که با قانون اساسی تضاد دارد.

شکایت پس از طی سلسله مراتبی به دادگاه کارلسروهه می‌رسد. از آنجایی که دادگاه قانون اساسی فقط از طریق شکایت فعال می‌شود، به اصطلاح گفته می‌شود که از خود ابتکار ندارد، یعنی حق ندارد خود رأساًّ تصمیم بگیرد امری را برای بررسی از نظر سازگاری با قانون اساسی در دستور کار خود قرار دهد.

دادگاه فدرال قانون اساسی دارای دو مجلس سناست. مجلس اول به قانونهای پایه و مجلس دوم به قانونهای مربوط به امور دولتی می‌پردازد. هر سنا هشت عضو دارد. نیمی از قاضیان دادگاه قانون اساسی از سوی یک کمیتهٔ ویژهٔ بوندستاگ و نیمی دیگر از سوی بوندس‌رات انتخاب می‌شوند. مدت قضاوت آنان در این دادگاه عالی ۱۲ سال است.

بررسی ساختار سیاسی آلمان

سیاست خارجی

آلمان در سیاست خارجی بازیگر تنها نیست. سیاست آن تقویت بلوکی است که «غرب» خوانده می‌شود. آلمان در این بلوک سیاست خود را پیش می‌برد. یک وجه اصلی سیاست خارجی آلمان فعالیت آن در صحنهٔ اروپا و جهان در چارچوب اتحادیهٔ اروپاست. آلمان نزدیکی ویژه‌ای با فرانسه دارد.

همکاری و همراهی با ایالات متحده آمریکا رکن دیگری از سیاست خارجی آلمان فدرال است. آلمان با اسراییل روابط دوستانهٔ ویژه‌ای دارد و تقویت مناسبات با کشورهای عربی را نیز همواره جزو اولویتهای سیاسی خود قرار داده‌است.

در سرتاسر جهان مبنای اعلام‌شده سیاست خارجی آلمان تحکیم صلح، گسترش روابط مودت‌آمیز و کمک به رشد اقتصادی خاصه در جهان سوم است. در سالهای اخیر حقوق بشر به یک مفهوم راهنمای عمده در سیاست خارجی آلمان بدل شده‌است.

رابطه آلمان و ایران

روابط دیپلماتیک بین ایران و جمهوری فدرال آلمان از سال ۱۹۵۲ وجود دارد. این روابط در سال‌های گذشته خالی از تشنج نبوده. به عنوان مثال اعلام رأی دادگاه معروف به میکونوس در آوریل ۱۹۹۷ بحرانی طولانی را به دنبال داشت. با سفر موفقیت آمیز ریاست جمهوری پیشین ایران، آقای خاتمی به آلمان در ژوئن ۲۰۰۰ زیربنایی استوار برای روابط دو کشور گذاشته شد. اخیراً در کنار روابط بازرگانی و فرهنگی، مسئله حقوق بشر و به ویژه نگرانی جامعه بین‌المللی در ارتباط با برنامه هسته‌ای ایران درکانون روابط قرار گرفته‌است.»

————-    سیاست و اقتصاد آلمان    ————-