آشنایی با مشخصات و صادرات گیاه آنغوزه به سایر کشورها

صادرات گیاه آنغوزه : آنغوزه از مهم ترین گیاهان دارویی تیره چتریان با خواص فراوان است. این گیاه بوته ای بزرگ، علفی و چند ساله است که ارتفاع آن گاهی به ۲/۵ متر می‌رسد. ساقه آن نسبتاً محکم و ضخیم با سطحی خشن است. برگ‌های قاعده بزرگ و ضخیم هستند؛ به طوری که طول آن‌ها تا ۶۰ سانتی متر می‌رسد. گل‌های آن به رنگ زرد و در آخر ساقه پدید می آید. آنغوزه در چند سال ابتدایی سن خود ساقه ی در دید نیست و برگ‌های آن گسترده روی زمین است که در مراتع به نام « کماه » و « انگزاکماه » می‌شناسند.

میوه ها دو فندقه ای، بیضی شکل و تقریباً مسطح می‌باشند که روی هر کدام پنج خط وجود دارد و کناره ها بال مانند هستند. رنگ میوه‌ها قهوه ای تیره است. از ریشه یا قاعده ساقه. این گیاه بر اثر تیغ. زدن ماده ای. به نام اولئوگم. رزین به دست می‌آید. که به آنغوزه مشهور است. آنغوزه ابتدا شیری رنگ است و مزه ای تند و تلخ و نیز بوی بد و متعفنی دارد که تهوع آور است.

آنغوز.ه در گیاه شناسی استفاده های زیادی در زمینه دستگاه گوارش، سبزی و مزه دار کردن غذا دارد دارای تاریخچه غنی در داروهای آیورودا و غذاهای هندی است. آنغوزه طعم گس، تلخ و گزنده دارد و بوی آن شبیه به بوی سیر، متعفن و غیر قابل تحمل است. طبیعت آنغوزه خیلی خیلی گرم و نسبتا خشک می باشد.

• نا م علمی : Ferula gummosa Boiss
• نام ژنریک : Gummi resina ferulae assafoetidae
• نام‌های فارسی : آنغوزه، آنقوزه، خوراکما، آنگوزاکما، کورن کما، انگرد.
• اسامی انگلیسی : Asafoetida, Asafetida, Asant, Devil’s Dung, Gum asafetida, Assa-foetida plant.
• نام های عربی : انجدان، شجره الحلتیت، شجره ابوکبیر، حلتیت منتن، حلتیت طیب.
• در زبان های. محلی و گویش های. متفاوت هر منطقه انغوزه یا همان آنغوزه نام های مختلفی دارد. از جمله در گویش.اصفهانی انگشت کنده و به هندی هینک نامیده می شود. و .طبیعتی گرم و خشک دارد.
• خانواده گیاهی : آنغوزه .متعلق به خانواده چتریان ( Apiaceae ) می‌باشد.
• اندام مورد استفاده دارویی : اولئوگم .رزین
• نوع ماده موثره و ترکیبات شاخص : آنغوزه حدودا از 4-20٪ روغن فرار، 40-60٪ رزین و 25٪ صمغ. تشکیل شده است. پینن، کادینن. و وانیلین در اسانس یافت می‌شود و آمبلیفرون، آسارسینوتانول، فئوتیدین، کامولونول. و اسید فرولیک در رزین وجود .دارد. اجزای اسانس آنغوزه .حاوی انواع ترکیبات معطر بوده. که درصد بالایی. از این ترکیبات معطر حاوی گوگرد می‌باشد.

کشورهای تولیدکننده اصلی آنغوزه

این گیاه از مناطق مدیترانه ای و آسیای مرکزی نشات می گیرد و بیشتر در زمین های بایر و خشک و آهکی پهنای گرم آسیا می‌روید. بومی استپ‌های ایران، افغانستان ( تجارت با افغانستان ) و ترکمنستان است و در کشورهای تاجیکستان، پاکستان و قرقیزستان هم یافت می شود. آنغوزه عمدتا از ایران و افغانستان وارد هند می شود. بخشی از آنغوزه وارداتی پس از مقداری.پردازش و ارزش افزوده دوباره به کشورهای مختلف صادر می شود.

مناطق تولیدکننده گیاه آنغوزه در ایران

 گیاه در ایران در مناطق مختلف خراسان در شهرستان کوهسرخ استان خراسان رضوی در روستای ‌‌دهمیان، بلوچستان و نواحی مختلف جنوب، مانند کرمان، راور، دشت مرغاب، آباده، نایین، جندق مراتع شهرستان‌های طبس، بشرویه، فردوس، نهبندان و قاینات می روید.

گیاه آنغوزه نوع شیرین که مرغوب ترین و پرطرفدارترین نوع آنغوزه است، در اطراف کرمان و یزد و خراسان رضوی، خراسان جنوبی، بیابانک، آباده و حومه تفت، سمیرم و طبس وجود دارد که مصارف خوراکی دارد و آنغوزه تلخ در بلوچستان، لرستان و فارس،کهگیلویه و بویر احمد بیشتر یافت می‌شود که مصارف صنعتی دارد.

گونه‌های. دیگری از گیاه Ferula نیز در ایران می‌رویند.که از آن‌ها نیز آنغوزه گرفته می‌شود. و به صورت گونه‌های جداگانه. یا واریته‌هایی از یک. گونه شناخته شده‌اند .مانند :

• F.foetida Regel
• F.alliacea Boiss
• F.Kuma
• F.Kurdica Pol

گونه های مختلف 

  F.foetida : در دامغان، بلوچستان، خراسان، شاهرود، میامی و سبزوار و در زرین دشت فارس شناسایی شده و زیر گونه دسته‌ای است که آنغوزه منتن بنام خراسان را می‌دهد.

این گونه را در شهر دیباج و کنار آن ( چهارده کلاته و دهستان رودبار ) به نام محلی « اشتلغاز » یا « اشترغاز » می‌شناسند و هواداران زیادی در تهیه خوراک های سنتی دارد. بوته این گونه در برابر با سایر گونه‌ها، بلندای کمتری داشته و از بو و اسانس بیشتری برخوردار است.

گو نه F.alliacea : در خراسان و کرمان شناسایی شده‌است.

گونه F.Kurdica : در کوه‌های ساوجبلاغ و همدان و در آذربایجان غربی زیاد است صمغ آن به اندازه یک باقلاست و بوی Baume de peru می‌دهد بدین سان بوی تند لیمو دارد این گیاه با نام محلی « بی وزا » نامیده می‌شود.

  F.Kuma : که در بلندای سرشیو، سقز کردستان، بلندی اورامانات، کوه‌های بی بَرسَن و پوکیده، کردستان و همچنین در کهگیلویه و لرستان فراوان است و سبزه های پربهایی است و برای چاق کردن اسب و گاو علوفه خوبی است. نام محلی آن « کَما » و « ویه » می‌باشد.

گیاه آنغوزه با بیش از ۶۰۰ خواص دارویی و درمانی، گنجینه‌ای با ارزش در دل کویر محسوب می‌شود. خراسان جنوبی. با تولید سالانه 60 تن آنغوزه .یكی از مهدهای .تولید این گیاه در كشور است. اما استفاده از پتانسیل این .گیاه دارویی با چالش هایی. همچون خام فروشی، بسته بندی. و عرضه نامناسب، قاچاق. و كاهش تولید بر اثر خشكسالی مواجه است. ۹۹ درصد این محصول در بشکه‌های پلاستیکی ۵۰ تا ۷۰ کیلوگرمی به صورت فله‌ای و با قیمت بسیار ارزان به کشور هندوستان صادر می‌شود در حالی که برداشت این گیاه با تخریب محیط ‌زیست و انقراض گونه‌های بومی همراه است.

انواع آنغوزه

دو نوع گیاه آنغوزه وجود دارد. که یک نوع آن خوشبو و نوعی دیگر. بد بو است. که نوع بدبو در ایران پرورش می یابد. و مصرف درمانی دارد.

انواع شیره آنغوزه

• نوع اشکی یا دانه ای

اولین برداشت. شیرابه بدون مقطع گیاهی ، نوع اشکی است. این نوع شیره مرغوبترین .و نادرترین نوع آنغوزه است. که ظاهری غالباً مسطح. و بیضوی و اندازه. فندق است و به صورت. طبیعی از ساقه گیاه و به مقدار کم خارج می شود. و نرم و بدون خاک و خاشاک است.

سریع در مجاورت. هوا اکسیده و تیره می شود.. و به رنگ بنفش و سپس. قرمز – قهوه ای در می آید. و در صورت. شکسته شدن. مقطع آن سفید. مایل. به زرد یا گلی. رنگ می شود .

• نوع توده ای

وقتی که یقه گل .را بعد از مراحل آماده سازی گیاه تیغ می زنند.. از محل زخم شیره ای. .به رنگ زرد قرمز، قهوه ای و خاکستری .قهوه ای .خارج می شود. این شیره .سفت تر و ناخالص تر .از نوع اشکی است.. و ممکن است. در آن کاه و حتی قطعات ریشه.. و خرده های برگ یافت گردد.. و ارزش پایین تری نسبت. به نوع اشکی دارد.

مراحل کاشت و پرورش گیاه آنغوزه

• مرحله.آماده کردن بستر

هر چند کاشت بذر گیاه آنغوزه به صورت دیم، نیاز به بستر خاصی ندارد. و حتی به صورت بذرپاشی دستی.سبز می گردد؛ ولی براي بالا بردن شانس جوانه زنی، بهتر است آن را در داخل جوی های. کوچک کشت نمود تا با جمع آوری آب باران. و ذخیره رطوبت حاصل از بارش، به سبز شدن. آن کمک گردد. به همین منظور، چنانچه هدف، تکثیر گیاه آنغوزه در شرایط مزرعه .می باشد، بهتر است ابتدا زمین را با عملیات. شخم سطحی از علف ها. هرز پاک کرده و سپس، در جهت .شیب اصلی زمین اقدام به تسطیح زمین کرد.

یادآور می گردد در عملیات زراعی مناطق خشک .که بارندگی آن کمتر از 250 میلیمتر است. نیاز به هیچ گونه کود شیمیایی نبوده. و بذر آنغوزه اغلب، در خاک های با حاصلخیزی کم به خوبی. مستقر می گردد. پس از تمیز کردن بستر کاشت .از علف های هرز، باید با ایجاد جوی های. کوچک به عرض 15 سانتیمتر. و به عمق 10 تا 15 سانتیمتر در جهت عمود بر شیب زمین، اقدام به احداث. فارو کرد. معمولا فواصل فاروها. از یکدیگر، یک متر می باشد تا بتوان. با حرکت در بین ردیف های. کاشت نهال ها را مدیریت نمود.

• مرحله کاشت

مطالعات مزرعه ای نشان می دهد، بهترین زمان کاشت گیاه آنغوزه اواسط آذر تا اواسط دی ماه می باشد. هر چند در برخی مناطق، عملیات کاشت، تا اول بهمن می تواند به تعویق افتد؛ ولی بهتر است. کاشت بذر در دی ماه انجام. پذیرد تا در صورت حادث. شدن بارندگی های .پاییزه و زمستانه، بذرهای. کشت شده از رطوبت. موجود در خاک بهره مند گردند.

در زراعت آنغوزه، معمولاً کاشت. به صورت ردیفی و در داخل بستر فارو ( جوی ) صورت. می گیرد. تحقیقات نشان داده است. که افزایش فاصله کاشت. بیش از 50 سانتیمتر تأثیری بر مقدار صمغ. موجود در ریشه گیاه آنغوزه نداشته؛ ولی بر سطح تاج پوشش گیاه تأثیر مثبت دارد. برای داشتن یک کاشت اقتصادی، معمولاً فواصل کاشت بذر، در طول ردیف های .کاشت، بهتر است از 50 سانتیمتر کمتر نباشد. و همچنین، فاصله بین ردیف های کاشت. نباید از یک متر بیشتر باشد.

معمولاً عمق کاشت بذر آنغوزه بسته به بافت خاک. بین سه تا پنج سانتیمتر. متغیر می باشد. هر چه بافت خاک. سنگین تر باشد عمق کاشت. کمتر و هرچه بافت. خاک سبک تر باشد عمق خاک. بیشتر در نظر گرفته. می شود. همچنین برای افزایش .شانس جوانه زنی در هر چاله. حدقل سه تا پنج، بذر کشت می گردد. که پس از ظهور جوانه ها اقدام به تُنک کردن. آن ها می گردد. عملیات کاشت می تواند .به صورت دستی یا با ماشین. بذرکار انجام. گیرد.

• مرحله داشت

گیاه آنغوزه بسته.به شرایط اقلیمی 10 تا 12 سال زمان می برد. تا به بذر بنشیند. از آنجایی که .ریشه. این گیاه باریک و مستقیم..می باشد؛ از این رو بر .خلاف گیاه کندل که ریشه آن طی سه سال. پس از کاشت بذر، آماده بهره برداری. می گردد، حداقل به پنج سال زمان نیاز دارد. تا ریشه آن ضخیم. شده و آماده تیغ زنی. گردد.

در همین خصوص بهتر است طی سه سال اول بعد از کاشت. در اواخر ماه های .فروردین، اردیبهشت و خرداد اقدام.به حذف علف های هرز. به روش مکانیکی کرد. و توسط نیروی. کارگری علف هرز داخل شیارهای. کاشت و بین ردیف های. کاشت را جهت جلوگیری .از بروز رقابت حذف کرد.

همچنین ترمیم مسیر .جوی های کاشت جهت ذخیره بهتر .نزولات آسمانی برای رشد .بهتر آنغوزه .مؤثر می باشد. نکته دیگری. که باید در نظر .گرفته شود، عدم جمع آوری .برگ های خشک شده. گیاه آنغوزه .در پایان سال زراعی .می باشد؛ زیرا. به جا گذاشتن. بقایای گیاهی موجب افزایش. ماده آلی خاک و نیز جلوگیری. از فرسایش بادی و آبی مزرعه. شده و به حفظ رطوبت .خاک کمک .می کند.

• مرحله برداشت گیاه آنغوزه

برداشت آنغوزه معمولاً پنج سال بعد از کاشت انجام می گیرد. هرچه سن گیاه از پنج سال بیشتر باشد به دلیل قطور شدن ریشه گیاه صمغ بیشتری به دست خواهد شد. برای برداشت صمغ، ابتدا باید اجازه داد. تا کلیه مواد مؤثره موجود در برگ های گیاه وارد ریشه شود که معمولاً، عمل، در پایان فصل رشد که زمان آن بسته .به شرایط اقلیمی منطقه کاشت متفاوت می باشد رخ .می دهد.

بهترین نشانه برای شناخت انتقال صمغ از برگ ها به ریشه، خشک شدن کامل برگ های قاعده ای گیاه م. باشد که نشانه آن، انفصال دمبرگ از منطقه یقه ( محل اتصال دمبرگ به بخش فوقانی ریشه ) می باشد. هر چند در اقالیم مختلف ایران، زمان خشک شدن برگ ها یکسان نمی باشد؛ ولی معمولا. خشک شدن برگ ها از اواسط اردیبهشت به تدریج شروع شده و در اغلب مناطق تا پایان خرداد، کل برگ های گیاه خشک می شود.

ادامه مطالب

پس از خشک شدن. برگ ها مرحله تیغ زنی و استحصال صمغ به روش تیغ زنی.از ریشه گیاه آنغوزه آغاز می گردد. روش تیغ زنی بسیار مهم بوده و چنانچه نکات فنی در آن رعایت نشود منجر به مرگ گیاه می گردد. در همین خصوص، می توان به برش عرضی ریشه اشاره کرد که اغلب در مراتعی که رویشگاه طبیعی این گیاه بوده، اجرا شود. در روش عرضی که توسط افراد سودجو و ناآگاه، صورت می گیرد، پس از کنار زدن خاک.اطراف ریشه، با قطع بخش فوقانی ریشه به ضخامت 1 تا 2 سانتیمتر، جوانه رویشی انتهای یقه قطع شده و همگام با برداشت صمغ، گیاه.می میرد. این روش، به ( کف بری ریشه ) نیز معروف است.

در روش صحیح .استحصال شیره آنغوزه .که به روش طولی .معروف است، ابتدا، خاک بخشی. از اطراف ریشه. آنغوزه که معمولاً. پشت به آفتاب. است، به عمق. 15 و به عرض 15 تا 20 سانتیمتر .برداشت می گردد. تا ریشه گیاه .نمایان شود. پس از نمایان ..شدن ریشه، به کمک چاقوی .مخصوص برشی دایره ای. شکل به قطر .سه تا پنج سانتیمتر و به .ضخامت 3 میلیمتر، پایین تر. از یقه گیاه بر روی .سطح طولی ریشه .ایجاد می گردد .و در زیر قسمت برش، سنگ تخت .و کوچکی قرار .می دهیم تا در صورت انتشار .صمغ به پایین ریشه، شیره گیاه .آنغوزه با خاک تماس .پیدا نکند.

همچنین، برای کمک به .سفت شدن. شیره گیاه و جلوگیری از آلوده شدن. شیره آن به خاک و خاشاک. ناشی از وزش باد و گرد. و خاک، به کمک. شاخ و برگ خود گیاه، سایبانی بر روی ریشه احداث می گردد. که به اتاقک ریشه معروف است. ( هر چقدر صمغ برداشت. شده خاک و خاشاک کمتری داشته باشد، شیره گیاه آنغوزه.از کیفیت بالاتر و قیمت. بیشتری برخوردار می باشد. ).

تیغ زنی بوته ها، حداقل 2 روز باید صبر کرد. تا از محل .ضخم، صمغ به.بیرون از ریشه. تراوش نماید. سپس در روز سوم اقدام. به جمع آوری .صمغ می گردد. همچنین پس از جمع آوری. صمغ سفت شده. که توسط چاقو انجام. می گیرد، ریشه.گیاه، مجددا برای بار دوم. مورد تیغ زنی. قرار گرفته و همانند.بار اول لایه ای به ضخامت 1 تا 2 میلی متر و به طول 3 تا 5 سانتی متر .به شکل دایره به صورت .طولی، از گوشت ریشه برداشت.می گردد.

پس از گذشت 2 روز، برای بار دوم، می توان اقدام به جمع آوری صمغ آنغوزه کرد. معمولا عملیات تیغ زنی تا سه مرتبه یا بیشتر می تواند انجام پذیرد؛ ولی بهتر است از سه مرتبه بیشتر نباشد. در پایان مرحله تیغ زنی بعد از آخرین مرحله برداشت، لازم است خاک ریشه گیاه را به جای اول برگرداند تا ریشه گیاه مورد حمله آفات.نباتی و قارچ ها قرار نگرفته و پلاسیده نشود.

با استحصال صمغ از بوته های پنج ساله گیاه آنغوزه، باید به مدت 2 سال.صبر کرد تا بوته ها مجددا آماده تیغ زنی شوند. به عبارت .دیگر مرحله دوم تیغ زنی در سال هفتم رشد بوته اتفاق می افتد؛ ولی در این مرحله باید.برداشت صمغ از سمت شرقی بوته انجام پذیرد و مراحل برداشت به همان روشی که شرح داده شد انجام گیرد.

پس از آخرین مرحله برداشت صمغ، چنانچه هدف حفظ بوته های گیاه آنغوزه و برداشت بذر باشد، باید تا زمان به گل رفتن بوته ها صبر کرد؛ ولی چنانچه هدف، برداشت صمغ باشد، می توان عملیات تیغ زنی را به کرات تا نقطه اقتصادی ( با توجه به مقدار صمغ قابل استحصال و هزینه های کارگری ) ادامه داد .

و پس از آن می توان زمین را شخم زده و آن را برای کاشت.مجدد آماده کرد. مراحل کاشت همانند آنجه قبلاً.شرح داده شد می باشد؛ ولی این. بار بهتر است .کاشت بذر بین ردیف های گیاهان قبلی انجام پذیرد تا تناوب زراعی.رعایت شده و محصول بهتری برداشت کنیم.

زمان برداشت آنغوزه

• درست قبل از گل دادن در ماه فروردین و .اسفند آن را برداشت می کنند.
• هنگامی که برگ ها زرد شد و برگ ها و ساقه ها شکسته نشد، آن ها را به هم می پیچانیم و یک سنگ.روی بوته ها می گذاریم.
• یک هفته بعد ، شیرابه ی داخل برگ ها به ریشه.بر.می گردد .در این هنگام ساقه از طوقه جدا شده و برجستگی .کلاهک شکلی بر روی طوقه.ظاهر می شود.
• خاک دور کلاهک را خالی می کنیم .و روی آن مقداری .خاک نرم می ریزیم.
• دوباره برگ های. خشک شده را روی کلاهک می گذاریم. تا سایه بانی برای کلاهک در زیر نور آفتاب شود.
• خاک روی کلاهک را 7 تا 10 روز بعد، کنار می زنیم و شروع به.تیغ زدن می کنیم.
• به اندازه ضخامت یک برگه کاغذ برش ها .را می زنیم.
• سایه بان .را بر روی کلاهک قرار می دهیم.
• 4 روز بعد شیرابه خارج شده از محل برش را برداشت کرده و دوباره برش می زنیم.
• این کار را چند بار به فواصل 4 روز یکبار تکرار کنید.
• برداشت شیره انغوزه در سن 5 تا 7 سالگی گیاه و قبل از موعد گلدهی و بذرافشانی آن صورت می گیرد.

جهت بهره برداری پایدار از محصولات گیاه آنغوزه موارد زیر را باید مدنظر قرار داد :

• سن تیغ زنی بوته ها نباید کمتر از پنج سال باشد.
• تیغ زنی نباید به صورت برش عرضی که باعث قطع جوانه رویشی گیاه می شود انجام گیرد.
• پس از برداشت صمغ، باید خاک اطراف.ریشه به محل اولیه برگردانده شود.
• به کارگران آموزش صحیح برداشت.صمغ داده شود.
• از هرگونه عملیات سم پاشی و کوددهی به گیاه خودداری گردد.
•  ورود دام به مزرعه جهت چرای بقایای گیاهی جلوگیری شود.

به ازای هر بوته گیاه آنغوزه بسته.به سن بوته، نوع برش ریشه و تعداد دفعات تیغ زنی ریشه، مقدار محصول قابل استحصال. متغیر می باشد. در روشی که شرح آن گذشت به طور.متوسط طی سه مرحله تیغ زنی حداقل 20 گرم.صمغ به دست خواهد آمد. چنانچه گفته شد به دلیل اینکه هر بوته آنغوزه.در طول عمر خود 2 مرتبه برداشت می شود. ( سن 5 و 7 سال )؛ از این رو مجموعاً از هر بوته 40 گرم صمغ به دست می آید.

صمغ آنغوزه

آنغوزه رزینی ( صمغ ) است که از تراوش ریزوم ( ساقه های زیرزمینی ) و ریشه گیاه انجدان ( انگدان ) حاصل می شود. به همین دلیل آن را صمغ انجدان نیز می گویند. گیاه انجدان بومی نواحی شرقی و جنوبی ایران و غرب افغانستان است.

آنغو زه به دو نوع شیرین و تلخ وجود دارد. آنغوزه شیرابه ای قهوه ای رنگ، به شکل توده ای نیمه جامد و به رنگ قرمز مایل به قهوه ای است و در اثر خشک شدن سفت و سخت می شود. آنغوزه دارای 4 تا 20 درصد اسانس، 40 تا 60 درصد رزین، و در حدود 25 درصد صمغ است و به 2 صورت كِشته ( خشک.شده ) و شیره ( صمغ ) در بازار عرضه می شود.

آنغوزه به صورت صمغ یا به صورت پودر به بازار عرضه می شود که صمغ آنغوزه رایج ترین شکل خالص است. از صمغ رزینی هم برای به دست آوردن روغن.اسانس به نام روغن.آنغوزه استفاده می کند.

این صمغ در کشورهای آسیایی چون ایران، افغانستان، پاکستان و هندوستان مصارف زیادی دارد. آنغوزه در ایران نقش درمانی بسیاری در طب سنتی دارد و حتی در کشورهایی چون هندوستان مصرف غذایی دارد و از آن به عنوان طعم دهنده در غذاها و سالادها استفاده می شود.

خواص آنغوزه به طور خلاصه

• برای کشتن کرم‌های داخل باغچه هنگام آبیاری مقداری.آنغوزه را در پارچه‌ای گذاشته و داخل آب.جلوی شیلنگ بگذارید.
• ادرارآور و ضد سوزش ادرار است.
• برطرف کننده بلغم است.
• هضم کننده غذا است.
• د رمان کننده رماتیسم و نقرس و سیاتیک است.
• برای درد کمر و مفاصل مفید است.
• درمان کننده امراض سینه از جمله آسم است.
• دم کرده انجدان رومی تمیزکننده خون کبد است.
• برای درمان تب‌ها سودمند است.
• درمان کننده بواسیر
• برای درمان ذات‌الریه، برونشیت و سرفه و سرماخوردگی به کار می‌رود.
• خوردن انجدان باعث رفع سموم جانوران.سمی می‌شود.
• کاهش دهنده فشار خون

صادرات آنغوزه به کشورهای خارجی

شیره تولیدی گیاه آنغوزه دارای خواص دارویی.بسیاری است و بخش اعظم شیره.تولید شده به کشورهایی.نظیر هند، کشورهای حوزه خلیج فارس و حتی کشورهای اروپایی مانند فرانسه.صادر می شود.

کد HS یا تعرفه گمرکی گیاه دارویی آنغوزه

تاجران هندی راغب آنغوزه ایرانی

صادرات آنغوزه به کشور هندوستان : آنغوزه یکی از محصولاتی است که با وجود قابلیت فرآوری و ارزآوری، هر سال به صورت فله ای به سایر کشورها از جمله هندوستان صادر می‌شود. آنغوزه علاوه بر مصارف دارویی و. خوراکی، در صنعت .عطرسازی و جواهرسازی ( برای چسباندن سنگ های .گران قیمت چون الماس روی جواهرات ) نیز مصرف بالایی .دارد به همین دلیل .صادرات گیاه آنغوزه .بسیار سودده .و ارزآور است.

در ادامه جهت آشنایی و کسب اطلاعات بیشتر در این خصوص صادرات گیاهان دارویی را مطالعه نمایید.

از آنجایی که این گیاه دارویی به صورت خیلی محدود و سنتی در کشور مصرف می‌شود، بیش از ۹۹ درصد آن به صورت خام و با بسته‌بندی نامناسب به هندوستان صادر ( آشنایی با فرآیند صادرات ) می‌شود. تمام آنغوزه .جمع آوری.شده به صورت. خام در بشکه‌های .پلاستیکی ۶۰ تا ۷۰ کیلوگرمی. به هندوستان صادر .می‌شود. آنغوزه خراسان از نوع شیرین است. و تاجران هندی. هر ساله راغب خریداری .هستند.

شیره آنغوزه در هندوستان. برای استفاده در صنعت. داروسازی فرآوری می‌شود .و انواع دارو از این محصول تولید .و به کشورهای اروپایی صادر .می‌شود. در هندوستان کارخانه داروسازی. و فرآوری محصول آنغوزه احداث .شده و محصول فرآوری.شده، برندسازی و .به کشورهای اروپایی. صادر می‌شود.

هندوستان با .فرآوری این محصول و کاربرد آن در صنعت .داروسازی، ارزش اقتصادی آن را تا ۵۰ برابر افزایش .می‌دهد و ارز آوری. و درآمد بالایی را نصیب هندوستان می‌کند و کشورهای اروپایی آنغوزه کشورمان را با برند هندوستان .می‌شناسند. هندوستان. همچنین آنغوزه تلخ برای فرآوری.را از کشورهای افغانستان، تاجیکستان، پاکستان و قرقیزستان هم وارد می‌کند، اما چون آنغوزه.خراسان شیرین است تمایل زیادی به خرید آنغوزه. ایرانی دارند.

محصولات تولید.شده از کاشت.آنغوزه

اگر شما یک هکتار زمین را آنغوزه بکارید می‌توانید 4 محصول را تولید کنید :

• شیرابه آنغوزه : اصلی‌ترین و با ارزش‌ترین محصول تولیدی شما شیره آنغوزه است که می‌تواند سودآوری بسیار خوبی را برای کشاورز فراهم کند.
• برگ آنغوزه : برگ گیاه آنغوزه که بعد از برداشت خشک می‌شود و می‌تواند به‌عنوان داروی ضدعفونی‌کننده دستگاه گوارش برای انسان و حیوان و همچنین طیور استفاده شود.
• برداشت آنغوزه : برداشت مخلوطی از شیرابه و لایه‌هایی از ساقه زیرزمینی که به آنغوزه معروف است و کشورهایی با جامعه گیاه‌خوار به‌عنوان ادویه ضد نفخ از مشتریان پروپاقرص آن هستند.
• برداشت بذر : حداقل استفاده از آن گسترش رویشگاه هاست.

عوامل موثر بر تعیین قیمت جهت صادرات آنغوزه

تعیین قیمت صادرات آنغوزه بستگی به میزان برداشت و تقاضای این محصول در فصل و روزهای برداشت می باشد. هر چند که عوامل تعیین کننده بسیاری در قیمت آنغوزه نقش دارند، اما عمده ترین و مهم ترین فاکتور میزان تقاضای مصرف کنندگان نهایی آنغوزه می باشد.

راه های تشخیص گیاه باریجه و آنغوزه

صمغ آنغوزه از نظر بو و طعم خیلی شبیه به باریجه ( صادرات باریجه ) است. جهت جلوگیری از تقلب با استفاده از یک قطره اسید سولفوریک رنگ پودر آنغوزه قرمز می گردد یا یک قطره اسید نیتریک پودر آنغوزه را سبز می گرداند. دو راه ساده برای شناسایی آنغوزه از باریجه است.